K-Branding klinkt als Liquid Liquid in het onaangename gezelschap van Savage Republic en (recenter) Factums. Of zoiets, want na slechts drie nummers zijn wij al verloren gelopen in de postpunk-encyclopedie. 'Facial' doet ons voornamelijk denken aan die tijd dat we de Skin Graft-backcatalogue wilden plunderen en The Flying Luttenbachers als de opperhoofden van de laat-twintigste eeuw no wave beschouwden. Het leidde ons naar het Waalse Mandai Records, die als eersten het debuut van K-Branding in België in de winkels gooiden. Nu ligt het op duizend exemplaren gelimiteerde 'Facial' gekke rondjes te draaien in onze cd-speler. De cirkel is rond.

Zelfs als je je liever ver houdt van freejazz, noise en no wave allerhande zal je nog in zwijm vallen voor de groovende intro's van 'Nubian heat' en 'Ländler'. De heerlijke, overdonderende tribal drums roepen met de bezwerende saxofoon een trance op die uren zou kunnen doorgaan, tot hij aan stukken gereten wordt door uitbrekende gitaarriffen. De basgitaar dondert verder in een groovende, ondersteunende kadans. Verhakselde, onverstaanbaar mompelende stemmen, die de menselijkheid in K-Brandings' sound moeten uitbeelden, echoën en wringen op 'Antisolar point'.

Na al de roekeloze herrie is de sluimer van 'Triptych part two' een onheilspellend rustpunt dat davert en grolt als een gevangen weerwolf. Met een dozijn aan effecten, echo's en vervormde klanken kruipt de angst om je heen. Nadien wordt die aan gruzelementen gehakt met de krakende noise van 'Take your hat off'.

'Facial' is een bekwaam stuk herrie van een trio doorwinterde noisemonsters dat, gespeeld op het juiste volume en geconsumeerd in de juiste dosissen, een indrukwekkende soundtrip is, een reis door een bizarre mix van industrial, punk, noise en free jazz. De stilte nadien is verademend.